بين الا قوامي معاملن کي سمجهڻ ۽ پرکڻ جو هڪ رويو/طريقو، جنهن ۾لاڳاپيل حالتن ۾ عالمي مامرن جو بيان ۽ تجزيو ڪرڻ سان گڏ ، بين الاقوامي تنظيمن ۽ رياستن لاءِ انهن وسيلن ۽ رستن جي چٽائي ڪرڻ آهي ، جن سان کين عالمي مامرن کي سمجهڻ ۾ اڳڀرائي ٿي سگهي . هن طريقي جون پاڙون سائنسي ڇنڊ ڇاڻ بجاءِ فيلسوفيءَ ، بين الاقوامي قانون ، تاريخ ، سفارتڪاريءَ جي علم ۽ اداراتي سوچ ۾ کُتل هونديون آهن ، جنهن ڪري ڪيل تجزين کي نه رڳو درست ثابت ڪرڻ ڏُکيو هوندو آهي ، پر ذاتي ادراڪ ۽اندازن تي بيٺل هئڻ ڪري انهن جو تُزُ هجڻ به ممڪن نه هوندو آهي . هي علمي رويو روايتي ، ڪيفيتي ۽ ذاتي ڪاٿي تي ٻڌل هئڻ ڪري ، عام طور عالم جي مرتبي ، سندس راءِِ بابت عام مڃتا ،سندس طرفان ٿيل تحقيق جي ڪَٿَ ، بيان ۽ بحث جي انداز ۾ چٽائيءَ يا دل ڇُهندڙ فيلسوفياڻي دليل بازيءَ جي ذريعي پڌرو ٿيندو آهي . ’سائنسي طريقي‘ جي اچڻ کان اڳ بين الاقومي معاملن بابت هيءَ تجزياتي روش ، وڏن وڏن عالمن تي حاوي رهي ۽ ان ٻن اهم فڪري روين ’خيال پسندي‘ ۽ ’حقيقت پسنديءَ‘ ذريعي عالمي لاڳاپن کي سمجهڻ ۾ وڏي مدد ڪئي . جديد دور ۾ ان کي تاريخي ،فيلسوفياڻي ، قانوني ۽ اداراتي روين ذريعي بيان ڪري سگهجي ٿو . اهو رويو ماضيءِ يا ڪنهن مخصوص دور تي ٻڌل ادارن ( جهڙوڪ رياست ، حڪومت ۽ سياسي پارٽيون وغيره ) جو جائزو وٺي ، نئين دور کي پراڻي پس-منظر ۾ ڏسڻ تي زور ڏئي ٿي